Son dönemde Türkiye ile Rusya arasında ilişkilerin derinleşmesi ve gerçek bir stratejik isbirligine dönüsmesi konusunda Batıda, Doğu’da Rusya’da, Türkiye’de ve Azerbaycan’da leyhte ve aleyhte çok yazılıp çiziliyor. Şahsen bunun olumlu boyutlarının olabilecegini düşünenlerdenim, ama bunun koşulları var. Batı kampını stratejik manada terk edecek bir Türkiye’nin bunun karşılıgında Rusya’dan bazı beklentileri olmalıdır. Bunları
9 Agustos 2016 tarihindeki Erdoğan-Putin görüşmesinden önce de yazmışdım, özellikle ikisini bir daha tekrar ediyorum. Bana göre, Türkiye-Rusya işbirliğinin stratejik nitelik kazanıp kazanmayacagının iki önemli göstergesi mevcuttur.
Bunlardan birincisi, iki ülkenin Suriye’de gercekten isbirligi yapip yapmadığıdır. Rusya Suriye’de taktik icabi dahi olsa PYD ile işbirliği yapıyorsa, Rusya ile Türkiye arasında stratejik işbirliğinden bahsedilemez.Bu durumda Rusya ile işbirliğinin Türkiye icin stratejik bir cazibesi kalmaz. Ankara bu koşullarda neden her şeye ragmen halen daha derin iliskilerinin olduğu ve mövcud uluslararasi sistemin esas hakim gucu ABD’ni bırakıp yeterince sorunu olan Moskova’yı tercih etsin ki? Bu durumda Rusya benzeri PYD’ye destek veren ABD ile anlaşması daha akıllıca olur. Ayrıca, Moskova’ya Kürt kartının ana aktörünün Amerika olduğu yeterince ciddi biçimde vurgulanmalıdır.
Türkiye-Rusya ilişkilerinin gercek anlamda stratejik nitelik kazanmasının ikinci önemli göstergesi ise Moskova’nın post sovyet cografyadaki Türklere gösterdiği tavırın niteliğidir.Karabağ’da Ermeni işgalinin sona ermesine izin vermeyen, Kırım’da Tatarların haklarını gözetmeyen ve emperyal iddiaları ile ilk fırsatda Türk cumhuriyetlerinin bağımsızlığını tehlike altına sokacağının işaretlerini veren Moskova’ya nasıl güvenilir ki? O nedenle gercek bir Türkiye-Rusya stratejik işbirliği çercevesinden bahsedilebilmesi için Moskova ve Ankara’nın Karabağ sorunun adil bir çozümünü sağlaması şarttır. Ayrıca, Türkiye’nin Orta Asya’daki Türk Cumhuriyetlerinin de dahil olduğu Avrasya Ekonomik Birliği ve Şangay İşbirliği benzeri örgütlerde yer almasına Moskova’nın destek vermesi de beklenilmelidir.
Ankara’nın bu iki temel konuda somut sonuç almadan Rusya ile yapacağı isbirliğinin 3 stratejik tehlikesi var.Öncelikle, PYD olayı Türkiye’nin beka sorununu tetikleyici bir olay olarak devamlılık kazanır.İkinci, Türkiye Arap dünyasında potansiyel stratejik etkinliğine darbe vurulur. Üçuncu olarak, Türkiye hayati karakterli Türk heartlandını bir defa daha kaybeder. Dr.Nazim Cafersoy
